مهتاب ای مونس عاشقان روشنایی آسمان آه مهتاب
ای چراغ آسمان روشنی بخش جهان کو ماهم نزدت چه شب‌ها با او در آنجا بودیم
فارغ ز دنیا لب‌ها به لب‌ها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم
مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم مهتاب امشب که پیش توام
او رفته و من مانده‌ام آه افسوس رفت و آن دوران گذشت
سر نهم بر کوه و دشت از هجرش نزدت چه شب‌ها با او در آنجا بودیم
فارغ ز دنیا لب‌ها به لب‌ها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم
مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم
