من اون شهر دورم که دریا نداره
که بی تو غروبم تماشا ندارهمن اون شهر دورم پر از جای خالی
پر از آرزوی یه جشن خیالیچه قدر فکر کردم به دلبستگی هام
به یه خواب راحت واسه خستگی هامبا یه بالشِ پَر ، پُر از آرزوها
چقدر فکر کردم به پرواز قوهاخدا رو چه دیدی، شاید پر گرفتیم
شاید خنده هامونو از سر گرفتیمنگو چی گذشت و نگو چی کشیدیم
شاید شب تموم شد، خدارو چه دیدیخدا رو چه دیدی، شاید جون گرفتم
شاید دستتو زیر بارون گرفتم
تو شاید دوباره به دادم رسیدی
شاید خنده برگشت، خدا رو چه دیدیمن اون شهر دورم که بغضش شکسته
که دلتنگی، راه نفس هاشو بستهخیابون خیابون، پر از انتظارم
تو نیستیو راهی به جایی ندارمچقدر غم شمردیم،چقدر دل سپردیم
پریدیم و هر بار به دیوار خوردیمخوشی دورمون زد، بلا دورمون گشت
غمامو بغل کن، شاید خنده برگشتخدا رو چه دیدی، شاید پر گرفتیم
شاید خنده هامونو از سر گرفتیمنگو چی گذشت و نگو چی کشیدیم
شاید شب تموم شد، خدارو چه دیدیخدا رو چه دیدی، شاید جون گرفتم
شاید دستتو زیر بارون گرفتم
تو شاید دوباره به دادم رسیدی
شاید خنده برگشت، خدا رو چه دیدی
